Introductie:
Een algemeen geaccepteerde definitie voor een postoperatief ontwikkelde pneumonie na een oesofagusresectie ontbreekt. Dit gebrek verhindert adequate vergelijking van studieresultaten en strategie-ontwikkeling van methoden om een postoperatieve pneumonie te voorkomen. Het doel van deze studie was een al bestaand scoringsmodel voor het diagnostiseren van deze complicatie te versimpelen en valideren.

Methode:
De Utrechtse Pneumonie Score, bestaande uit pulmonale radiologie, het leukocytengetal en de temperatuur, werd vereenvoudigd en intern gevalideerd door middel van bootstrapping in de dataset (n=185) waar de score in is ontwikkeld. Vervolgens werden de coefficienten van het multivariabele logistische regressie toegepast in een externe dataset (n=201). Het discriminerend en kalibrerend vermogen van het model werd zowel voor de interne als externe dataset beschreven.

Resultaten:
In de gereviseerde Utrechtse Pneumonie Score worden punten toegekend op basis van temperatuur (?36.1°C en ?38.4°C=0 punten, ?36.0°C of ?38.5°C=1 punt), leukocytengetal (?4.0 en ?11.0=0 punten, 11.0=1 punt) en radiologische bevindingen (geen infiltraat =0 punten, diffuus infiltraat =1 punt ,scherp begrensd infiltraat=2 punten). Bij twee of meer punten, waarvan minimaal 1 punt gebaseerd op radiologische bevindingen, wordt een pneumonie gescoord. Het discriminerend vermogen was uitmuntend bij zowel de interne als de externe validatie (C-statistics 0.93 en 0.91, respectievelijk), hiernaast was het kalibrerend vermogen goed in beide cohorten.

Conclusie:
De gereviseerde Utrechtse Pneumonie Score is een goed model ter definiering van een pneumonie na oesofagusresectie. Gebruik van een uniforme definitie voor een pneumonie zal de vergelijkbaarheid tussen zowel studies als ziekenhuizen verbeteren, wat de evaluatie van nieuwe therapeutische strategieen ter preventie van een pneumonie zal verbeteren.