Introductie:
Jaarlijks ondergaan ongeveer 4500 patiënten in Nederland een navelbreukcorrectie. Hierbij wordt de navelbreuk primair of met een mesh gesloten. Daar beide technieken naast elkaar gebruikt worden, recidiefpercentages per techniek sterk uiteen lopen en de behandelingskeuze veelal onduidelijk is, is er een dubbel geblindeerde RCT opgezet naar meshcorrectie en primair sluiten.

Methode:
Patiënten waren geschikt voor inclusie als zij ?18 jaar waren en een navelbreukdiameter van ?4 cm hadden. De volgende parameters werden onderzocht: recidief hernia en postoperatieve complicaties. De patiënten ondergingen lichamelijk onderzoek 2 weken, 3 maanden, 12 maanden en 24 maanden na navelbreukherstel. Statische analyse werd verricht volgens het intention-to-treat principe. De primaire uitkomst was de vergelijking tussen de recidiefpercentages van beide behandelingen na 24 maanden.

Resultaten:
Er hebben 403 patiënten toestemming gegeven voor deelname aan de studie. Hiervan zijn 300 patiënten gerandomiseerd. De overige 103 patiënten konden niet gerandomiseerd worden vanwege een afwijkende breukgrootte, aanwezigheid van meer dan één breukpoort of vanwege een ander type hernia (veelal epigastrisch). Na 24 maanden waren er in de meshgroep significant minder recidieven; 8 recidieven (5,5%) versus 18 recidieven (13,0%) in de primair sluiten groep (P= 0,014). Dit significante verschil bleef bestaan na subgroepanalyse op diameter (?2 cm en >2-4cm). Op geen van de controlemomenten werd er een significant verschil gevonden in pijnklachten tussen de meshgroep en de primair sluiten groep (P=0,57 en P=0.45 respectievelijk). Infecties traden postoperatief slechts zelden op; er was geen verschil tussen de beide groepen.

Conclusie:
Deze multicenter, gerandomiseerde, gecontroleerde, dubbel geblindeerde studie naar meshcorrectie en primaire sluiting bij navelbreuken laat zien dat er een significant voordeel is bij meshgebruik ook bij kleinere diameters zonder een toename van pijnklachten postoperatief.